در حال بارگذاری ...

درباره ی هملت اوستر مایر

محمدحسین ناصربخت
پژوهشگر ، منتقد ومدرس تئاتر دانشگاه هنر


"آن که خبر مرگ می آورد،خود را آدم مهمی می پندارد .احساس او-هرچه هم دربرابرش مقاومت کند- اوراتبدیل به پیام آوری از قلمرو مردگان می کند."(والتر بنیامین- خیابان یک طرفه)
تئاتر آلمان در دو دهه اخیر همواره ارمغانی مناسب ودر خور برای تئاتر ایران داشته است.ریچارد دوم وننه دلاور  گروه برلینر آنسامبل با کارکرگردانی کلاوس پایمان، پارسیفال تانکرد دورست با حضور نویسنده ،پینوکیو فاوست ،باغ آلبالو ومرگ دانتون روبرتوچولی و...که همه بخشی ازخاطرات خوب تئاتری مارا دراین سال ها رقم می زنند واین بار نیز هملت "توماس اوستر مایر" که باتکیه برسنت های تکرارشونده تئاتر آلمانی:فاصله گذاری ، ارتباط مستقیم با تماشاگر وطلب نمودن قضاوت او،تکیه بر بازی تکنیکی ، استفاده از فنآوری وماشینری صحنه،امکانات وترفند های سینمایی واکنون بازی ،صحنه پردازی  وتصویربرداری همزمان بامونتاز همزمان کامپیوتری اجرایی بدیع را عرضه می کند، سنتی که ریشه درنظریات وبدعت های بزرگانی چون اروین پیسکاتور وبرتولت برشت دارد و درتحلیلی معاصر ازهملت دردنیایی که درباتلاق جنون غرق می شود-دنیایی که بیش از هرکس برای ساکنان خاور میانه ی ناآرام قابل درک است- نشانه هایی از آرا پیش گویانه بزرگان  مکتب فرانکفورت را پیرامون جامعه سرمایه سالار را می توان مشاهده کرد زیرا "تنها کسی که بتواند گذشته اش راهمچون جاصل شدگی ناشی از جبر ونیاز ببیند ، می تواند از آن برای امروز خود به بهترین شکل بهره برداری کند." (والتر بنیامین- خیابان یک طرفه)
هملت اوسترمایر ضمنا سرشار ازطنزی ویرانگر، تصاویرصحنه ای به یادماندنی وبازی های ماهرانه بازیگرانی ست که از تمامی توانمندی های بدنی وبیانی خویش –که بسیار است- برای ایجاد ارتباطی مناسب با تماشاگران بهره می برند.
 استفاده از این فرصت ارزشمند و دیدار ازاین نمایش را به همه دوستان وخانواده تئاتری ام توصیه می کنم.




مطالب مرتبط

نظرات کاربران